Niedoczynność przytarczyc

W przypadku braku parathormonu dochodzi do zmniejszenia dopływu wapnia z przewodu pokarmowego i kośćca oraz do obniżenia stężenia tego jonu we krwi.

Objawy:

• mrowienia i drętwienia kończyn i wokół ust
• skłonności do kurczów mięśni
• końsko – szpotawe ustawienie stóp
• napady tężyczki

W przypadku napadu tężyczki, w którym nie dojdzie do kurczu oskrzeli lub zaburzeń czynności serca pomimo dużego bólu i dramatycznego obrazu nie występuje zagrożenie życia chorego.

Niedoczynność przytarczyc może być przyczyną powstawania zaćmy, czyli zmętnienia soczewek oka. Może być ona obustronna i bardzo szybko postępująca i w konsekwencji prowadzić do pełnej utraty ostrości wzroku.

W leczeniu przewlekłej niedoczynności przytarczyc najważniejsze jest stosowanie witaminy D3 oraz jej aktywnych metabolitów odpowiednio dobranych dla indywidualnych potrzeb. Istotne jest również ograniczenie spożywanego nabiału mające na celu zmniejszenie podaży fosforanów w diecie. W przypadku napadu tężyczki podaje się preparaty wapnia.

Oddzielną chorobą jest rzekoma niedoczynność przytarczyc. Jest to choroba wrodzona powstała wskutek oporności nerek i czasem tkanki kostnej na działania parathormonu. Skutki są takie same jak w przypadku braku tego hormonu.

Objawy:

• tężyczka
• zaćma
• niski wzrost
• krępa budowa ciała
• otyłość
• okrągła twarz
• zanik kostny

Leczenie prowadzone jest podobnie jak w przypadku przewlekłej niedoczynności przytarczyc.

Zobacz również objawy tej choroby: Objawy niedoczynności przytarczyc